Альберт Якшимбетов көе
Мирхәди Разов сүзләре

Караңгы көннәрдә, йолдызсыз төннәрдә
Тормышым шәме пыскып янганда.
Дуслар кулын суза, кайгы җиңел уза,
Җылы сүзләре дәва җаннарга.

Эх, ярый сез бар, якын дусларым —
Гомер бакчамдагы сайрар кошларым!

Дәртле җырлар булып, йөрәгемә тулып,
Ташыганда бәхетем-шатлыгым.
Дусларга өләшсәм, уз итеп серләшсәм,
Арта минем күңелем сафлыгы.

Эх, ярый сез бар, якын дусларым —
Гомер бакчамдагы сайрар кошларым!

Хәсрәт килгәндә, язмыш көлгәндә,
Дусның ялганы-чыны сынала.
Биеп-җырлашып, яшик гөрләшеп,
Ут уйнатып бергәләп дөньяда!

Эх, ярый сез бар, якын дусларым —
Гомер бакчамдагы сайрар кошларым!