Виталий Агапов көе
Мирһәди Разов сүзләре

Чит җирләрдә гомер кичерәбез.
Тынгы бирми сагыш йөрәккә.
«Сагынганда гына карарсыз», — дип,
Гөл җибәргән әнкәй бүләккә.

Гөл җибәргән, гөл җибәргән
Әнкәй боекмады:
«Бирелмәгез, — диеп, — моңаеп».
Авыр чакта киләм гөл каршына:
Әнкәй карый сыман елмаеп.

Әнкәй гөлен һәрчак яшел килеш
Күз карасы кебек саклыйбыз.
Өебездә шушы гөлдән изге,
Кадерлерәк әйбер тапмыйбыз.

Гөл җибәргән, гөл җибәргән
Әнкәй боекмады:
«Бирелмәгез, — диеп, — моңаеп».
Авыр чакта киләм гөл каршына:
Әнкәй карый сыман елмаеп.

Чәчәк ата язлар җиткән саен,
Күңелләргә тула наз-рәхәт.
Үзең кебек безгә бәхет биргән
Гөлең өчен, әнкәй, мең рәхмәт!

Гөл җибәргән, гөл җибәргән
Әнкәй боекмады:
«Бирелмәгез, — диеп, — моңаеп».
Авыр чакта киләм гөл каршына:
Әнкәй карый сыман елмаеп.