Сара Садыйкова көе
Шамил Маннапов сүзләре

Китмә дип күземә карыйсың
Күзләреңдә синең кара урман.
Күзләреңдә синең иген кыры,
Тавышыңда тургай моңы.

Күкрәгемдә типкән чишмә
Ашкындыра мине алга.
Акмый тора алмый чишмә
Еракларга, еракларга.

Бер кайтырмын әле күкрәп,
Яңгыр булып явармын мин;
Яңгыр тамчылары булып
Керфегеңә тамармын мин.