Әнвәр Шәрәфиев көе
Мидхәт Миншин сүзләре

Берничек тә аңлый алмыйм,
Мәңгелек утта янам.
Йөрәгемнең яралары
Көчәя бара һаман.

Кайда син, әни?!
Кайда син, әти?!
Кадерлем, диеп,
Кемнәргә әйтим?
Сугышлар да юк —
Нигә мин ятим?!

Мин кайсына охшаганмын —
Әтигә, әнигәме?
Әллә алар януымны
Бөтенләй белмиләрме?

Кайда син, әни?!
Кайда син, әти?!
Кадерлем, диеп,
Кемнәргә әйтим?
Сугышлар да юк —
Нигә мин ятим?!

Ничек итеп күрергә соң
Бер генә үзегезне?
Бәхет таба алырсызмы.
Яшереп эзегезне?!

Кайда син, әни?!
Кайда син, әти?!
Кадерлем, диеп,
Кемнәргә әйтим?
Сугышлар да юк —
Нигә мин ятим?!