Салават Сәрвәров көе һәм сүзләре
Рәзинәкәй, алсу йөзләреңне
Төшләремдә күреп уянам.
Синең кара күзләреңне,
Сөям дигән назлы сүзләреңне,
Ал яулыгың күреп моңланам.

Син еракта хәзер, йөрәгеңдә
Башка гөлләр чәчәк аткандыр.
Синең керсез сөюләрең,
Мәхәббәттә янып-көюләрең
Күз яшьләре булып тамадыр.

Саргаямын, ахры, сине уйлап,
Күз карашың карап туймыйча.
Йөрәгемдә булган кара тапка,
Эзсез калган керсез мәхәббәткә
Гафу үтенергә кыймыйча.